Bugün 106 İlahiyat Fakültemiz, 10 bin İlahiyat akademisyenimiz, 314 bin İlahiyat talebemiz var. 1607 İmam Hatip Lisemiz, bu liselerde görev yapan 44 bin öğretmenimiz, 504 bin İmam Hatip öğrencimiz, 90 binin üzerinde din görevlimiz var.
Binlerce derneğimiz, STK’mız, vakfımız, tarikatımız, cemaatimiz, yardım kuruluşlarımız, medrese ve İslami ilimler merkezlerimiz var. Buralarda görev alan hocalarımız, başkanlarımız, üyelerimiz, yönetim kurullarımız, şeyhlerimiz, müritlerimiz, gönüllülerimiz ve tüm bunların aileleri, eşleri ve çocukları var.
Peki, neden hâlâ sabah namazlarında camilerimiz boş, neden gençler arasında deizm artıyor, neden yapılan röportajlarda gençlerimiz büyük oranda gusül abdestini bile bilmiyor, neden LA İLAHE İLLALLAH kelimesinin anlamını bilmiyor, neden yapılan anketlerde gençler kendisini farklı kimliklerle tanımlıyor, neden hâlâ gençlerimizi terör örgütlerinin pençesinden kurtaramıyoruz, neden boşanma oranlarımız evlilik oranlarımızı geçiyor, neden hala kadına ve çocuğa şiddeti konuşuyoruz, neden faiz bu kadar yayılıyor, neden 35 milyon milli piyango bileti satılıyor, neden içki tüketiminin önüne geçemiyoruz, neden hâlâ rüşvetten, iltimastan, torpilden, ihaleye fesat karıştırmaktan yakınıyoruz, neden kul hakkından, haksızlıktan ve adaletsizlikten dert yanıyoruz.
Neden? Neden? Neden?
En büyük nedenlerinden ikisini yıllardır söylüyorum zaman, zaman da çok tepki alıyorum hem dinimiz adına hem geleceğimiz adına bu Ülkeye Diyanetin ve Rtük’ün her konuya sessiz kalarak ihanet ettiğini düşünüyorum çünkü gelecek nesillere hiçbir şeyi doğru bırakamıyoruz.
Ülkeyi Din adına şarlatanlar sardı ve Ülkeye darbe yaptı bunun ayak seslerini onlarca insan dile getirmesine rağmen, lise çağında ki kızlarımızın özel günleri reklam malzemesi oldu. Kadınlarımız kızlarımız her yerde bir obje olarak görülür oldu ve olmaya da devam ediyor.
Çünkü örnekliğimizi ve etkileyiciliğimizi kaybettik. Çünkü niteliğimizi ve eminliğimizi kaybettik. Çünkü savunduğumuz değerleri önce kendimiz yaşamayı ihmal ettik. Çünkü temsilden ziyade tebliğe önem verdik, bilinçten ve şuurdan ziyade bilgiyi önceledik. Yaşanılabilir bir Müslümanlıktan ziyade savunulabilir bir ideolojiye dönüştürdüğümüz İslamcılığı tercih ettik. Dışarıda güç, sayı ve kalabalık peşinde koşarken içeriden çürüdüğümüzü fark edemedik.Velhasıl Dini ve Ahlaki değerlerimizi kaybettik kaybetmeye de devam ediyoruz.
Yukarıda sıraladığımız binlerce insanın sesinin çıkmaması yada çıkartılmaması bizi bizden koparıyor bunu sadece bu insanlara yüklemek doğru değil elbette öncelik kendimizi eleştirerek başlamalı ve kendimizi çek etme zamanıdır çok geç kalmadan…
Son olarak geçenlerde Başkan RTE itibarın israfı olmaz demişti israfı yapanlar lüks yaşamına devam ederken asgari ücret ile geçim mücadelesi verenler israf yapmamalı yoksa Ülke gerçekten krizden çıkamaz itibarın israfı olmaz diyenler tasarrufu geçimle mücadele edenlerden bekliyor.
Bunu neden ekledim buraya derseniz halk tabiri vardır herkes bilir İmam cemaat meselesini…Başkan böyle konuşursa yukarıda ki sayının sessiz kalması çok normal değil mi sizce de…?
Sevgiyle kalın…
NEDEN?
Paylaş