Nefes almaya utanıyor insan. Uyku uyumaya utanıyor insan. Yemeye içmeye utanıyor insan. Gülmeye zaten utanıyor insan. Yutkunamıyor insan boğazlar düğüm düğüm. Canlarımız yaşlısı genci çocuğu ile beton yığınlarının altında…
Hava soğuk dışarısı kar boran bir ses bekliyorum beton yığınlarının altında yoruldum artık sesimi duyan var mı diye bağırmaktan seste gelmiyor zaten dışardan. Ölüyorum. Üşüyerek titreyerek yalnız başıma… Hiç böyle hayal etmemiştim ölümü hayallerim vardı daha yapacağım bir yığın iş var derken beton yığınlarının altındayım. Şimdi hiçbir şey istemiyorum Ya Rabbi canımı bağışlasa yeter. Hepimizin başına gelebilecek bir felaket.
Kendimi bir an onların yerine koydum da yüreğim paramparça. Böyle bir acı nasıl tarif edilir ki…
Beton yığınlarının altındaki insanları görünce kalbim sıkışıyor hangi insanın kalbi sıkışmaz ki zaten.
Şairin dediği gibi…
Memleket isterim
Ne zengin fakir, ne sen ben farkı olsun;
Kış günü herkesin evi barkı olsun.
Göçük altında kalanlar için de nefes alabilsek keşke aldığımız fazladan her nefes onlara gitse keşke…
Tamda bugün böyle bir memleket isteme hakkımız var yaratandan dua edeceğiz bunun için…
Annemi de kurtarın diyen çocuğun feryadını, Ölmüş evladının elini bırakamayan babanın yıkılmışlığını, Kolonu kesip seni çıkartacağız diyen abisine kolumu mu keseceksin diyen yavrumuzun sözleri karşısında kim yıkılmaz ki…
Ülkemizin on ayrı ilinde binlerce binanın çöktüğü bir depremde Devlet Millet el ele vererek mücadele ediyor inşallah bu acının da üstesinden hep birlikte geleceğiz.
Bu asil millet maddi manevi devletinin yanında.
Mevla’dan ölenlere rahmet yaralılara Şafi ismi ile şifalar diliyorum.
Memleketim gibiyim yıkık ve mutsuz.
Bu tür felaketlerden ders çıkartıp kendimize gelmeliyiz. Nankörlüğü bir kenara bırakıp şükretmeliyiz. Dünya malı için kimse kimseyi kırmasın duası ile…
Deprem üzerinden birkaç kendini bilmez haddini bilmez insan müsveddesini kaale almadan.
Eray balaban 1 Yıl Önce
Teşekkür ediyorum gardaş