Sevgili okurlar; İnsanoğlu yaradılış gereği vefasız olamaz aslında ama iman eksikliği insanları vefasızlığa yöneltebiliyor ve vefanın imandan olduğu gerçeğini unutuyor veya hiç aklına getirmiyor.
Küçük bir iyiliğin büyük bir duaya dönüştüğünü nice belaların önüne geçtiğini bilmek gerekiyor. Ki, en ufak bir iyiliğin ve kötülüğün karşılığının olduğu idrakini de öğrenmemiz ve aklımızın bir köşesinde daima bulundurmamız gerekiyor. İnsanlar “Allah her zaman iyilik yapanları ve iyileri sever” düsturunu kendine şiar edinmeli.
Evet, bazı insanlar var ki ne kadar iyilik yaparsanız yapın, ne kadar severseniz sevin onun için hiçbir ehemmiyeti yoktur ve o sadece çıkarlarının doğrultusunda sana yaklaşır ve çıkarlarının bittiği noktada ilişiğini keser. Vefasız insanlar hemen herkesin hayatında vardır. Şöyle bir etrafımıza baktığımızda vefakâr insan yok denecek kadar azdır. Vefakâr olmak eziyet gibi algılanır. Sevgiyi bünyesinde taşımayana böyle gelir.
Nankör insanlar yapılan her şeyi kendisine hak görür. Yani siz ona bir iyilik etmiyorsunuz. Bunun kıymetini bilmek zorunda ya da size teşekkür etmek zorunda değil. Buna da kendince sebepler, hikâyeler uydurur. Böylece kendisine bir iyilik yapıldığını kabul etmez. Bu olması gerekendi zaten diye düşünür. Kibrin de başka bir yüzü… Ya da iyilik olduğunu kabul etse dahi canını sıkan bir şey olduğunda hiç yokmuş gibi sayabilir. “Yaptıysa yaptı ne yapayım.” şeklide de düşünebilir. Bu tarz insanlar ahlaken yozlaşmış haldedir. Kültürden gelen bazı ahlaklar oturmuş olmasa maalesef ki her türlü iğrençliği görebilirsiniz. Kültürden diyorum çünkü İslam ahlakından geliyor olsa vefasız olamaz insan. Vefasız insanların çoğu maalesef güzel ahlaka da vefa edemiyor. Bu yüzden de diğer ahlaksızlıklara karşı direnci zayıf olur.
Vefasızlık ile ne kadar çok karşılaşmış olursanız olun vefayı elden bırakmayın. Çünkü insanı insan yapan değerlerden biride vefadır…
Sevgiyle kalın…