MERHAMET VE VİCDANINI KAYBEDEN İNSANLIK…
Çok sevdiğim ve birçok insanın tanıdığı gazeteci, yazar, şair ‘on parmağında on marifet’ derler. İşte! Ünal Ersözlü'nün tam bu tarife uyan bir kişi olduğunu düşünüyorum. Geçenlerde Sevgili Ünal Ağabey, sosyal medya hesabından şu paylaşımı yapmıştı
'Çünkü sevmek, merhamet duymak ve eğer bedenleri bir araya getiren hazsa ruhları bir araya getiren de kederdir.' bu sözün altında şunlar yazıyordu, 'Unamuno, Yaşamın Trajik Duygusu. Ketebe, 140'.
Bu söz bana birçok şeyi hatırlattı, mesela 'vicdan' en başta gelendi. Bu söz beni gerçekten çok etkiledi, bir geçmişe döndüm baktım, bir de günümüze, ilerisini bu günden de kötü gördüm. Sevgili Ünal Ağabeyin paylaştığı ve etkilendiğim bu sözler bana neleri hatırlattı dilim döndüğünce kısaca anlatmaya çalışayım...
Tabi bu benim bakış açımdan.
Çocukluğumdan hatırlıyorum, insanların birbirine saygısı ve sevgisi vardı. Karşılık beklemeden yardım ederlerdi birbirlerine. Ahlaksızlık yapan neredeyse yok denecek kadar azdı, sevgi merhamet ve vicdan sahibi insanlar çoğunluktaydı. Solcu, sağcı, ateist ya da dindar da olsa bu özellikler görebildiğim kadarıyla hepsinde vardı.
Anne Baba yaşlanıp, elden ayaktan düştüğünde erkek evlatlar bakardı. Yalnız anne babayı değil, yardıma ihtiyacı olan kardeşlerini de bakardı erkek evlat.
Çocuktum çok iyi hatırlıyorum, yazacak olduğum isimlerin hepsi hakkın rahmetine kavuştu. Rahmetli annemin babası mesela Nuh dedem, Hasan dayım ve Nazife (Zifa) yengem bakardı. İzmir'e biz arasıra gelir beş on gün kalır Burhaniye’ye geri dönerdi.
Bir başka örnek İzmir’de karşı komşumuz Osman amca ve eşi Güzide (Cuzida) nine bunlara da oğlu Halit Ağabey ile gelini Reyhan Abla bakıyordu
Bu örnekleri çoğaltabilirim aslında. Günümüze döndüğünüzde hiç böyle bir örnekleme yapamıyorum. Çevrenize bir bakın, sizler yapabiliyor mu sunuz ? Bir örnekleme bulmak neredeyse imkansız. Bu nesil anne babası yaşlanınca ya huzurevine gönderiyor ya, da yalnızlığa terk ediyor.Aayda yılda bir ziyaretine gidiyor.
Eğer ekonomik menfaati varsa o zaman gidiyor ziyarete, cebine paraları koyunca o aylık görev bitmiş oluyor. Eğer para pul yoksa vicdanlı ve merhametli kızlara kalıyor anne babasına bakmak. Merhamet ve vicdan yoksunu insanlar çoğaldı ülkemizde, kendi ebeveynlerine bakamayan, kim olursa olsun topluma hiçbir faydası olmaz, bunlar isterse solcu isterse sağcı olsun, hiç ama hiç fark etmez.
Yine tekrarlıyorum merhamet ve vicdanı olmayan insanların solcu, sağcı, kadın veya erkek olsun, hiç fark etmez ailesine faydası olmayanlardan toplum kesinlikle fayda olmaz, onlar toplum menfaatini savunur gibi görünen sevgiden, merhamet ve vicdandan yoksun olan kişiler.
Ebeveynleriniz sizlere ne kadar kötülük yapmış olabilirler ki ?
Belki sizler, bizler yanlış anlıyoruz, ya da dünya hali, ekmek kavgası diye geçiştirilecek bir konu değil bu. Ne olursa olsun, ana babanızı ihmal etmeyin, onlara sevgiyle, merhametle ve vicdanlı birer evlat olarak yaklaşın, para için değil.
Belki bu gün aklı başında olabilir yarın kötü bir hastalık olabilir ya da Alzheimer olabilir onun için sevgiyle, merhametle yaklaşın vicdanlı olmak çok önemli. Son olarak hoşuma giden bu güzel sözü bir kez daha yazıyorum sonuna da vicdanınızı ekleyin. Bu güzel sözü siz de bir yerlere yazın ki ara sıra okuyun.
'Çünkü sevmek, merhamet duymak ve eğer bedenleri bir araya getiren hazsa ruhları bir araya getiren de kederdir.' bu sözün altında şunlar yazıyordu, 'Unamuno, Yaşamın Trajik Duygusu. Ketebe, 140'.
Sağlıcakla kalın..